Twórczość Ignacego Krasickiego, stanowiąca szczytowe osiągnięcie polskiego oświecenia, była wyrazem pasji satyryka i moralisty. W „Komediach” możemy znaleźć jego poszukiwania określonego programu, które można nazwać próbą konstrukcji bohatera pozytywnego, mającego być wzorem postawy godnej naśladowania w dobie upadku państwa. Krasicki napisał dziewięć komedii, ale tylko trzy opublikował w 1780 r. pod nazwiskiem swego sekretarza Michała Mowińskiego: „Solenizant”, „Łgarz” i „Statysta”. Chociaż komedie te nie weszły na stałe do tradycji polskiego teatru, nie można im nic zarzucić i mogą równać się nawet z komediami Bohomolca. Rysunek postaci przemawia do wyobraźni, portrety komiczne są żywe. Krasicki wykazuje się pierwszorzędną zdolnością budowania zabawnych dialogów i scen komicznych.